متن آهنگ پاییز مسموم از احسان خواجه امیری

نگاه آسمون خیس چشاش برق ستاره یه دشت سبز و آروم که قلبش بیقراره
شبا رو شونه کوه که سر میزاره مهتاب زمین خورشید و انگار داره میبینه تو خواب

یه احساس نگفتست نمیدونم چه حالی خدا نزدیکه انگار تموم این حوالی
چه آدما تو این دشت به سختی دل سپردن به همدیگه چه آسون رسیدن اما مردن

نسیمی اومد از راه که بوی داس میداد نفسهارو درو کرد به جون خاک افتاد
کبوترها رو پر داد گلهارو کاغذی کرد تو اشک بچه گم شد لب خشکه زن و مرد

زمین گاهی خزونه خزونش اما این نیست که این پاییز مسموم دیگه فصل زمین نیست
تو فصل غنچه هایی که پرپر بود از اول نشسته خاک سر دشت به بار درد و تاول
نسیمی اومد از راه که بوی داس میداد نفسهارو درو کرد به جون خاک افتاد
کبوترها رو پر داد گلهارو کاغذی کرد تو اشک بچه گم شد لب خشکه زن و مرد