متن آهنگ قلندر از داریوش

دربدر همیشگی کولی صد ساله منم
خاک تمام جاده هاست جامه ی کهنه ی تنم
هـزار راه رفته ام هزار زخم خورده ام
تا تو مرا زنده کنی هزار بار مرده ام
شب از سرم گذشته بود در شب من شعله زدی
برای تطهیر تنم صاعقه وار آمدی
قلندرم ، قلندرم گمشده ی دربدرم
فروتر از خاک زمین از آسمان فراترم

قلندرانه سوختم لب از گلایه دوختم
برهنگی خریدم و خرقه ی تن فروختم
هـوا شدی نفس شدم تیشه زدی ریشه شدم
آب شدی عطش شدم سنگ زدی شیشه شدم
قلندرم ، قلندرم گمشده ی دربدرم
فروتر از خاک زمین از آسمان فراترم

تهی ز قهر و کین شدم برهنه چون زمین شدم
مرا تو خواستی ایـن چنین ببین که ایـن چنین شدم
سپرده ام تـن به زمیـن خون به رگ زمان شدم
سایه صفت در پی تـو راهی لامکان شدم
هیچ شدم تـا کـه شوم سایه ی تـو وقت سفر
مـرا به خویشتن بخوان بـه باغ آیینه ببر
قلندرم ، قلندرم گمشده ی دربدرم
فروتر از خاک زمین از آسمان فراترم