متن آهنگ گلایه از داریوش

برای گفتن من شعر هم به گل مانده، نمانده عمری و صدها سخن به دل مانده
صدا که مرهم فریاد بود زخم مرا به پیش درد عظیم دلم خجل مانده
از دست عزیزان چه بگویم گله ای نیست گر هم گله ای هست دگر حوصله ای نیست
سرگرمه به خود زخم زدن در همه عمرم هر لحظه جز این دسته مرا مشغله ای نیست

از دست عزیزان چه بگویم گله ای نیست گر هم گله ای هست دگر حوصله ای نیست
سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم هر لحظه جز این دسته مرا مشغله ای نیست
دیریست که از خانه خرابانه جهانم بر سقف فروریخته ام چلچله ای نیست
در حسرت دیدار تو آواره ترینم هر چند که تا منزل تو فاصله ای نیست

روبروی تو کیم من ؟ یه اسیر سرسپرده چهره تکیده ای که تو غبار آینه مرده
من برای تو چی هستم ؟ کوه تنهای تحمل بین ما پل عذابه من خسته پایه پل
ای که نزدیکی مثل من به من اما خیلی دوری خوب نگاه کن تا ببینی چهره درد و صبوری
کاشکی میشد تا بدونی من برای تو چی هستم از تو بیش از همه دنیا از خودم بیش از تو خسته ام
ببین که خسته ام غرور سنگم اما شکستم کاشکی از عصای دستم یا که از پشت شکسته ام
تو بخونی تا بدونی از خودم بیش از تو خسته ام ببین که خسته ام تنها غروره عصای دستم
از عذاب با تو بودن در سکوت خود خرابم نه صبورم و نه عاشق من تجسمه عذابم
تو سراپا بی خیالی من همه تحمل درد تو نفهمیدی چه دردی زانوی خسته امو تا کرد
زیر بار با تو بودن یه ستون نیمه جونم این که اسمش زندگی نیست جون به لبهام میرسونم
هیچی جز شعر شکستن قصه فردای من نیست این ترانه زواله این صدا،صدای من نیست
ببین که خسته ام تنها غروره عصای دستم کاشکی میشد تا بدونی من برای تو چی هستم
از تو بیش از همه دنیا از خودم بیش از تو خسته ام ، ببین که خسته ام غرور سنگم اما شکستم
از عذاب با تو بودن یه ستون نیمه جونم این که اسمش زندگی نیست جون به لبهام میرسونم
تو سراپا بی خیالی من همه تحمل درد تو نفهمیدی چه دردی زانوی خسته امو تا کرد