متن آهنگ پرنده از گرشا رضایی

کاش می شد قصمون یکی بخونه
قصه ی پرنده بی آب و دونه
که تو بی رحمی جنگل نمیدونه کجا میتونه بسازه آشیونه
سخته که پرنده باشی از همه دل کنده باشی
اینجا گریه میپرستن که تو دور از خنده باشی
من منم اون یه پرنده درد همه بالم و کنده
حیف میخان از یادم بره پروازم
من پره زخم تو جونم من ولی اینجا میمونم
با دست خالی خونه ام و میسازم
با دست خالی خونمو می سازم