متن آهنگ بوی گندم از داریوش

وقتی که گل در نمیاد سواری اینورنمیاد کوه و بیابون چی چیه
وقتی که بارون نمیاد ابر زمستون نمیاد اینهمه ناودون چی چیه
سقوط من در خودمه سقوط ما مثل منه مرگ روزهای بچگی از روز به شب رسیدنه
دشمنیها مصیبته سقوط ما مصیبته مرگ صدا مصیبته مصیبته حقیقته حقیقته حقیقته
کسی حرف من رو انگار نمیفهمه مرده زنده خواب و بیدار نمیفهمه
کسی تنهایی رو از من نمیدزده درد ما رو در و دیوار نمیفهمه
واسه تنهایی خودم دلم میسوزه قلب امروزی من خالیتر از دیروزه

شهر تو شهر فرنگ آدمهاش ترمه قبا شهر من شهر دعا همه گنبدهاش طلا
تن تو مثل تبر تن من ریشه سخت طپش عکس یه قلب مونده اما رو درخت
بوی گندم مال من هرچی که دارم مال تو یه وجب خاک مال من هرچی میکارم مال تو

کوه رو میذارم رو دوشم رخت هر جنگ رو میپوشم موج رو از دریا میگیرم شیره سنگ رو میدوشم
میارم ماه رو تو خونه میگیرم باد رو نشونه همه ی خاک زمین رو میشمارم دونه به دونه
اگه چشمهات بگن آره هیچکدوم کاری نداره دنیا رو کولم میگیرم روزی صد دفعه میمیرم
میکنم ستاره‌ها رو جلوی چشمهات میگیرم چشمهات حرمت زمینه یه قشنگ نازنینه
تو اگه میخوای نذارم هیچکسی تو رو ببینه اگه چشمهات بگن آره هیچکدوم کاری نداره