متن آهنگ شوق پروانگی از سپیده

نمیتونیم که بجنبیم دست و پامون گیره انگار
نه تکونی نه هوایی لحظه و هر لحظه تکرار
فکرمون مچاله مونده تنمون پیچیده تو هم
دیدمون بی افق و تار نفسا میمیره کم کم
دلم از اینجا گرفته از سکوت از نپریدن
روز و شب تو کنج پیله نه عبور و نه رسیدن
دلم از اینجا گرفته یه جهان تازگی میخواد
تب و تاب و ماجرایی واسه زندگی میخواد
پیله رو باید درید و دلو زد به موج و دریا
شوق پروانگی آموخت واسه لمس روح فردا
باید از اینجا رها شد یه نفس شد عشق آواز
از نشستن ها گذشت و پر کشید تا اوج پرواز

ای قوم به حج رفته کجایید معشوق همینجاست بیایید
یک دسته گل کو در آن باغ بدیدید یک گوهر جان کو گر از بحر خدایید